Η συγκλονιστική ιστορία της Ελένης που γιόρτασε τα γενέθλιά της παράλληλα με τη μεταμόσχευση μυελού των οστών
Την Κυριακή, 10 Φεβρουαρίου 2002, η Ελένη Καλλιγέρου έβγαλε για λίγα δευτερόλεπτα τη μάσκα προστασίας από το πρόσωπό της και φύσηξε τα 18 της κεράκια. Γύρω της, γιατροί και νοσηλευτές της Μονάδας Μεταμόσχευσης Μυελού των Οστών, του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός». Μόλις λίγες μέρες πριν, ένας άγνωστος άνδρας από την Κύπρο της είχε χαρίσει ζωή, δίνοντάς της από τα δικά του υγιή αιμοποιητικά κύτταρα.
"Ενηλικιώθηκε νοσηλευόμενη στην αιμοτολογική κλινική του νοσοκομείου Ευαγγελισμός. Λίγους μήνες πριν ένα λιποθυμικό επισόδειο την είχε οδηγήσει στο νοσοκείο των Κυθήρων που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Το θυμάται ακόμα εκείνο το τηλεφώνημα της μικροβιολόγου που ανέτρεψε τη ζωή της. Η Ελένη έπρεπε να μεταφερθεί επειγόντως στην Αθήνα γιατί διαγνώστηκε με λευχαιμία όταν ήταν μόλις 17 ετών.
Την επόμενη ημέρα έφυγε με τους γονείς της για την Αθήνα όπου της έκαναν άμεση εισαγωγή στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών. Ο αιματοκρίτης της έπεσε σε πολύ χαμηλά επίπεδα και χρειάστηκε μετάγγιση αίματος. Η κατάσταση της Ελένης ήταν πολύ σοβαρή καθώς οι γιατροί δεν μπορούσαν να πουν αν θα μπορέσει να επιβιώσει. Η Ελένη ξεκίνησε άμεσα τις χημειοθεραπείες με όλες τις παρενέργειες που τις συνοδεύουν.
Είχε όνειρα για το μέλλον της και για τη νέα της ζωή ως ενήλικη στην Αθήνα, μόνο που πλέον δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο παρά να ελπίζει σε ένα χτύπημα τηλεφώνου από την τράπεζα εθελοντών δοτών μυελού των οστών.
"Όταν βγήκα από τον πρώτο κύκλο χημειοθεραπειών, επέστρεψα στα Κύθηρα, χωρίς μαλλιά. Η μόνη θεραπεία είναι η μεταμόσχευση μυελού των οστών. Αρχικά, ο συμβατός δότης αναζητήθηκε από το οικογενειακό περιβάλλον, αλλά δυστυχώς τα αδέρφια της δεν ήταν συμβατοί. Η μόνη ελπίδα λοιπόν ήταν να βρεθεί συμβατός δότης από την τράπεζα εθελοντών δοτών μυελού των οστών. Ο συμβατός δότης βρέθηκε και η μεταμόσχευση έγινε. Ξαφνικά βλέπεις πλέον στις εξετάσεις σου υγιή λευκά αιμοσφαίρα. Ημέρα με την ημέρα αυτά αυξάνονται και το νιώθεις και εσύ ο ίδιος γιατί πλέον νιώθεις πολύ καλύτερα".
"Τα μοναδικά στοιχεία που γνώριζα για το δότη είναι ότι ήταν ένας άντρας 36 ετών από την Κύπρο. Στην ευχαριστήρια επιστολή που του είχα στείλει, που ήταν και το μοναδικό πράγμα που μπορούσα να κάνω, ανάμεσα στα άλλα του είχα γράψει: "Σε ευχαριστώ για την ανθρωπιά σου. Δε με ξέρεις αλλά με έσωσες..."
Ο δότης δεν έχει κανένα όφελος. Όμως εμένα μου χάρισε τη ζωή μου! Γιορτάζω δεύτερα γενέθλια την ημέρα της μεταμόσχευσης!"
"Δεν παύεις να έχεις την ελπίδα. Να κάνεις όνειρα για το μέλλον αλλά να σε σταματάει ταυτόχρονα η αβεβαιότητα για το αν θα γίνεις καλά για να εκπληρωθούν αυτά τα όνειρα. Μετά τη μεταμόσχευση νιώθεις ευγνωμοσύνη και χαρά. Ξεκινάς και πάλι να κάνεις όνειρα. Θυμάμαι πως έλεγα θέλω να ζήσω".
Ο υγιής πληθυσμός μπορεί να γίνει δότης εθελοντής. Είναι σαν να δίνεις αίμα. Γίνετε δότες!
Από τη σειρά HUMAN podcast, της Ανδρονίκης Τσατσαρώνης
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου