Η Γιώτα Παπαδοπούλου, ένα νεαρό κορίτσι από την Κύπρο, περιγράφει στο SigmaLive την περιπέτεια με την υγεία της που την έφερε ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο και τον φύλακα άγγελό της, τον δότη που χάρη σ'αυτόν χαίρεται και πάλι τη ζωή.
Στις 17 Οκτωβρίου η Γιώτα γιόρτασε τα γενέθλιά της. Γιόρτασε εννέα χρόνια από την μέρα που ξαναγεννήθηκε. Ήταν εκείνη η μέρα που ο δότης της, της έδωσε άλλη μια ευκαιρία να ζήσει και να συνεχίζει να ονειρεύεται..
Το 2012, η νεαρή κοπέλα τελείωσε τις σπουδές της στο Ρέθυμνο και επέστρεψε στην πατρίδα της την Κύπρο. Τότε ήταν που η ασθένεια της χτύπησε ξαφνικά την πόρτα και μέσα σε λίγες μέρες μεταφέρεται στην Αγγλία.
«Είχα ασθενήσει ξαφνικά χωρίς να έχω κάποιο ιστορικό ή να υπήρχε κάποια ένδειξη για αυτό που ακολουθούσε. Εκεί που ξεκίνησα να κάνω σχέδια μετά τις σπουδές μου ξαφνικά βρέθηκα στο νοσοκομείο αφού είχα παρουσιάσει συμπτώματα ίκτερου. Νοσηλεύτηκα στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού και η κατάσταση της υγείας μου επιδεινωνόταν συνεχώς. Άμεσα, πάρθηκε η απόφαση για τη μεταμόσχευση ήπατος που μου άλλαξε τη ζωή.
Με την άφιξή μου στην Αγγλία νοσηλεύτηκα άμεσα στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Έπρεπε να μπω στη λίστα για να βρεθεί δότης. Υπάρχουν δύο λίστες. Το όνομά μου μπήκε στη λίστα για τα σοβαρά περιστατικά. Δεν είχα χρόνο και είχα φτάσει σε οριακό σημείο. Έπρεπε να βρεθεί ο δότης. Και έτσι έγινε. Τα ξημερώματα της 17η Οκτωβρίου προχώρησα στη μεταμόσχευση ήπατος».
Ωστόσο, τον Ιούνιο του 2013 η Γιώτα παρουσιάζει επιπλοκή λόγω της μεταμόσχευσης και προχωρεί σε νέα.
«Προχώρησα σε μεταμόσχευση πυλαίας φλέβας. Πηγαινοερχόμουν Αγγλία εκείνο το διάστημα και η ζωή μου είχε μπει σε αναμονή. Όταν η κατάσταση της υγείας μου σταθεροποιήθηκε η ζωή μου ήρθε πίσω στα φυσιολογικά. Βρήκα δουλειά ωστόσο συνεχίζω να παρακολουθούμαι από γιατρούς.
Δεν έστειλα ποτέ γράμμα στην οικογένεια του δότη… Τα συναισθήματά μου ήταν ανάμεικτα. Μπορεί να σώθηκα αλλά έφυγε κάποιος άλλος. Ο δότης μου έκανε τόσα πολλά που ότι και να πω εγώ είναι λίγο ακόμα και το ευχαριστώ στην οικογένειά του είναι λίγο. Ο άνθρωπος τους έφυγε και μέσα από αυτόν σώθηκα. Αυτό που με κάνει να νιώθω καλά είναι να προσεύχομαι και ανάβω ένα κερί στην εκκλησία γ΄αυτόν τον άνθρωπο...».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου