Τρεις καρδιές, τρία δώρα ζωής, χτυπάνε στην οικογένεια του μικρού Αλέξανδρου Ιωάννου. Το δυνατό, χαρούμενο και πάνω από όλα γερό 8χρονο αγόρι, του οποίου η ζωή πριν από λίγα χρόνια κρεμόταν από μια κλωστή, αποτελεί τρανταχτή απόδειξη για το μεγαλείο της δωρεάς οργάνων.
Ο πρώτος χτύπος της νέας καρδιάς του μικρού Αλέξανδρου ακούστηκε στις 3 Απριλίου του 2015. Ομως και ο πατέρας του, ο κ. Θωμάς Ιωάννου, είχε υποβληθεί το 1998 σε μεταμόσχευση καρδιάς, με την ιστορία να επαναλαμβάνεται το 2009, όταν ο αδελφός του Θωμά και θείος του Αλέξανδρου νόσησε και χρειάστηκε επίσης μόσχευμα.
«Αντιλαμβανόμαστε πλήρως το πόσο τυχεροί σταθήκαμε. Περνάμε κάθε μέρα όσο πιο ζωντανά μπορούμε. Ο Αλέξανδρος πηγαίνει καράτε, μαθαίνει κιθάρα και παίζουμε μπάλα έξω» λέει ο κ. Θωμάς Ιωάννου.
Οταν γεννήθηκε το μωρό μας, οι εξετάσεις έδειξαν ότι ήταν απόλυτα υγιές. Αντίστοιχα ήταν και τα αποτελέσματα όταν ο Αλέξανδρος έκλεισε τον πρώτο χρόνο της ζωής του».
Επειτα όμως από δυόμισι χρόνια ο μικρός Αλέξανδρος αρρώστησε. «Η καρδιά του έφτασε στα όρια της. Το αίμα σχεδόν δεν κυκλοφορούσε. Τα νεφρά του σταμάτησαν να λειτουργούν» περιέγραψε ο εντατικολόγος παίδων στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών, κ. Ανδρέας Ηλιάδης.
Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή οι Έλληνες γιατροί ενώνουν τις δυνάμεις τους με τους Ιταλούς συναδέλφους τους χτίζοντας μια γέφυρα ζωής. Στις 28 Μαρτίου του 2015 στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πάτρας καταφθάνουν Ιταλοί γιατροί, οι οποίοι υποβάλλουν σε επέμβαση τον τετράχρονο Αλέξανδρο ώστε να τον διασυνδέσουν με μηχάνημα εξωσωματικής κυκλοφορίας αίματος. Χωρίς την αντλία υποστήριξης το μικρό αγόρι είχε ελάχιστες πιθανότητες να αντέξει το ταξίδι.
«Εκείνο το βράδυ κανείς δεν έφυγε από το νοσοκομείο. Οι νοσηλεύτριες, παρότι είχε λήξει η βάρδια τους, έμειναν στο πλευρό μας» θυμάται με συγκίνηση ο κ. Ιωάννου.
«Προφανώς στην οικογένειά μας έχουμε σταθεί τυχεροί. Αυτό όμως που συνέβη με τον Αλέξανδρο ήταν κάτι θεόσταλτο. Στις 30 Μαρτίου, έπειτα από ιατρικό συμβούλιο, ενημέρωσαν εμένα και τη σύζυγό μου ότι η κατάσταση ήταν κρίσιμη. Ο Αλέξανδρος έπρεπε να υποβληθεί σε επέμβαση για τοποθέτηση μηχανικής καρδιάς και να συμπεριληφθεί στη λίστα για μόσχευμα».
Το χειρουργείο ορίστηκε για τις 3 Απριλίου. «Ο γιατρός του μας είπε εκείνο το πρωί ότι το χειρουργείο θα καθυστερήσει λίγο. Είπε ότι ίσως υπάρχει μόσχευμα για τον Αλέξανδρο. Στις 1 το μεσημέρι ξεκίνησε η διαδικασία μεταμόσχευσης. Στις 5 το απόγευμα μας ενημέρωσαν ότι στον Αλέξανδρο χτυπάει μια καρδούλα».
Η τιτάνια προσπάθεια που ξεκίνησε από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών απέδωσε. «Ο Αλέξανδρος γύρισε από την Ιταλία με καινούργια καρδιά, όπως του είπαμε. Εμείς οι εντατικολόγοι πολεμάμε κάθε μέρα, δίνουμε μάχη για τη ζωή. Κάποιες φορές δεν θα τα καταφέρουμε, κάποια παιδιά θα χαθούν. Ομως ακόμη και τότε ξέρουμε πως μπορούμε μέσα από τον εγκεφαλικό θάνατο να δώσουμε ζωή σε αλλά παιδιά» επιμένει ο κ. Ηλιάδης, κρατώντας στην αγκαλιά του τον Αλέξανδρο.
Λίγες στιγμές πριν ο μικρός είχε τρέξει στην αγκαλιά του και όταν του ζητήθηκε να κάνει μια δήλωση, συμπύκνωσε όλες τις σκέψεις του και τα συναισθήματα σε τρεις λέξεις: «Αγαπάω τον Ανδρέα».
Καμπανάκι για ευαισθητοποίηση
Ο γιατρός αναφέρθηκε και σε δύο άλλα παιδιά που τον έχουν σημαδέψει: τον Γιάννη Σπάη, που κατέληξε στο Παίδων και η μητέρα του δώρισε τα όργανά του. Θυμήθηκε και τον 12χρονο Δημήτρη Καρύτσα.
Το δεύτερο αγόρι άφησε την τελευταία του πνοή το 2005, ύστερα από 14 μήνες αναμονής για μεταμόσχευση καρδιάς.
Ο θάνατος του «γελαστού αγοριού» – όπως συχνά τον χαρακτήριζαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, που είχαν εστιάσει στην ιστορία του καθώς είχε αγγίξει το πανελλήνιο – λειτούργησε αφυπνιστικά, δεδομένου ότι καταγράφηκε ραγδαία αύξηση στον αριθμό των δωρητών οργάνων.
Λίγα 24ωρα μετά την απώλεια του Δημήτρη, ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων ανακοίνωσε ότι λαμβάνει καθημερινά 150 αιτήσεις και άλλες 70 μέσω του ηλεκτρονικού συστήματος.
Κάπως έτσι η περιπέτεια του Δημήτρη με το θλιβερό τέλος έδωσε ένα γερό «σπρώξιμο» ανθρωπιάς. Αλλωστε η χώρα μας ήταν ουραγός στις μεταμοσχεύσεις.
Πιο συγκεκριμένα, αντιστοιχούσαν μόλις 6,5 δότες ανά εκατομμύριο πληθυσμού, όταν η αντίστοιχη αναλογία σε άλλες χώρες έφτανε ακόμη και τους 33,8 δότες ανά εκατομμύριο πληθυσμού.
Ομως, το 2015 – δέκα χρόνια μετά την εθνική συγκίνηση που προκάλεσε ο άδικος χαμός του μικρού Δημήτρη – γράφτηκε ακόμη μια «μαύρη σελίδα» στο νευραλγικό κεφάλαιο που αφορά τη δωρεά οργάνων. Ειδικότερα, στα μέσα Οκτωβρίου οι δότες οργάνων στη χώρα μας ήταν μόλις 33, που σημαίνει 3 δότες ανά εκατομμύριο πληθυσμού, ενώ εκείνη τη χρονιά είχαν πραγματοποιηθεί 80 μεταμοσχεύσεις συμπαγών οργάνων από νεκρό δότη.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου