Η Ζωή Κωσταρίδη, πρόσωπο – σύμβολο του κινήματος για τη δωρεά οργάνων, η πρώτη γυναίκα μεταμοσχευμένη καρδιάς που γέννησε στην Ελλάδα, έδωσε με γενναιότητα πολλές πολλές μάχες και τις κέρδισε. Την τελευταία όμως την έχασε.
H Ζωή Κωσταρίδη-για όσους δεν γνωρίζουν-ήταν εκείνη η οποία το 2011 είχε στείλει μήνυμα ελπίδας και θριάμβου της θέλησης. Η Ζωή, που ζούσε τα τελευταία χρόνια με την καρδιά ενός 17χρονου δότη, ο οποίος έχασε τη ζωή του σε τροχαίο, αποτελεί μια μοναδική περίπτωση για τα ελληνικά και από τις πιο σπάνιες στα παγκόσμια ιατρικά χρονικά. Είχε υποβληθεί σε μεταμόσχευση καρδιάς το 2004 και παρά το βαρύ ιατρικό ιστορικό της (διατατική μυοκαρδιοπάθεια και βαρεία καρδιακή ανεπάρκεια) μέχρι να γίνει η μεταμόσχευση, κατάφερε το 2011 να φέρει στον κόσμο ένα υγιέστατο αγοράκι, όπου έδωσε το όνομα του δότη της. Πρόκειται για ένα σπάνιο ιατρικό φαινόμενο καθώς παρά το ρίσκο μιας πιθανής εγκυμοσύνης, επέμενε να γίνει μητέρα. Επίσης, είναι το πρώτο περιστατικό, στο οποίο όλη η διαδικασία (μεταμόσχευση καρδιάς, κύηση και τοκετός) έγινε στην Ελλάδα.
Τα υπόλοιπα χρόνια της ζωή της....τα αφιέρωσε - όσο λίγοι-στη διάδοση της Δωρεάς Οργάνων, ενώ ήταν ιδρυτικό μέλος του συλλόγου μεταμοσχευμένων.
Στις 9 Φεβρουαρίου 2019 αυτός ο υπέροχος άνθρωπος έφυγε για την ''γειτονιά των Αγγέλων''. Την είδηση μετέφερε μέσω του προσωπικού του προφίλ ο καλός της φίλος Πέτρος Κακολύρης, ο οποίος έγραψε:
«Η Ζωή Κωσταρίδη, ο υπέροχος αυτός άνθρωπος δεν είναι πια μαζί μας. Το μεγάλο δώρο που της δόθηκε από την κοινωνία και την επιστήμη και ή ίδια το κατέκτησε επάξια, της το αφαίρεσε η ασθένεια της εποχής. Δεν υπάρχουν δίκαιοι θάνατοι, όμως αυτό της Ζωής είναι πέρα για πέρα άδικος.
Η Ζωή ήταν ένα υπόδειγμα, ήθους, καλλιέργειας, προσφοράς και δύναμης. Μετά τη μεταμόσχευση, έφερε στη ζωή το πολύτιμο αγόρι της τον Αργύρη (το όνομα του δότη), η πρώτη Ελληνίδα που το τόλμησε. Αφιερώθηκε όσο λίγοι στη διάδοση της Δωρεάς Οργάνων, ήταν ιδρυτικό μέλος του συλλόγου μεταμοσχευμένων και μέχρι τέλους ήταν μέλος του Δ.Σ της Σκυτάλης, του συλλόγου μας. Βρέθηκε σε όλες τις μάχες που δώσαμε, όλες τις εκδηλώσεις ακόμα και όταν η κατάσταση της υγείας της δεν της το επέτρεπε.
Της οφείλουμε πολλά για τα μαθήματα ζωής που μας παρέδωσε. Θα τη θυμόμαστε πάντα για τη δύναμη και την καλλιέργεια της ψυχής της. Ζωή μας δεν ξέρω αν έχει νόημα αλλά σ’ ευχαριστούμε για όλα και σ’ αγαπάμε πολύ. Για άντρα της Ηλία και τον μονάκριβο Αργύρη δεν υπάρχουν λόγια. Να είναι περήφανοι όμως που γνώρισαν και είχαν δίπλα τους αυτή την υπέροχη γυναίκα.
ΥΓ. Μια από τις συγκλονιστικότερες στιγμές που βίωσα στη ζωή μου είναι στη βάπτιση του Αργύρη, όταν τον πήρε αγκαλιά ο αδελφός του δότη της».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου