Η Κατερίνα Τσάντου σε ηλικία μόλις 28 χρόνων διαγνώστηκε με καρδιακή ανεπάρκεια τελικού σταδίου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η ζωή της να αλλάξει ριζικά από τη μια στιγμή στην άλλη.
Κάθε μέρα που περνούσε η λειτουργικότητα της καρδιάς της μειωνόταν και δεν μπορούσε να κάνει ούτε τα βασικά, όπως να τραφεί, να πιει νερό, να ντυθεί ή να λουστεί. Όπως περιγράφει στην ΑΤHENS VOICE, η πολύμηνη παραμονή της στο νοσοκομείο ήταν επιβεβλημένη και η μεταμόσχευση καρδιάς η μόνη λύση για να κρατηθεί στη ζωή. Το 2012 βρέθηκε συμβατό μόσχευμα για μεταμόσχευση. Μετά την επέμβαση ξεκίνησε τη λήψη ανοσοκατασταλτικών, γεγονός που την καθιστά πολύ πιο ευάλωτη στην αντιμετώπιση των λοιμώξεων, με τη ζωή της να μην εξαρτάται μόνο από την ίδια κυρίως από το κοινωνικό σύνολο που την περιβάλλει.
Θυμάμαι πολύ έντονα τη γιατρό μου, κα Αγγελική Γκουζιούτα, να μπαίνει στο δωμάτιο που νοσηλευόμουν στο Ωνάσειο με σκοπό να μου μιλήσει για τη σοβαρότητα της κατάστασής μου. Έβλεπα μπροστά μου μία νέα γιατρό να μου λέει ότι χρειάζομαι μεταμόσχευση καρδιάς, αλλά στην πραγματικότητα δεν μπορούσα να δεχτώ τίποτα από όλα αυτά και της είπα να φύγει. Βρισκόμουν σε κατάσταση σοκ. Χιλιάδες σκέψεις σε ένα δευτερόλεπτο. Σκέφτηκα ότι είναι πολύ νέα και ότι ίσως κάνει κάποιο λάθος. Σκέφτηκα ότι δεν μπορεί, είμαι μόνο 28. Λίγες ώρες μετά ξαναγύρισε στο δωμάτιό μου προκειμένου να μου πει όλα αυτά που θα άλλαζαν κάνοντας μεταμόσχευση. Μου είπε για την αληθινή ζωή που θα ζούσα μετά. Αυτή που θα έπρεπε να έχει οποιοσδήποτε άνθρωπος της ηλικίας μου. Θα την ευγνωμονώ πάντα για αυτό.
Η ζωή πριν τη μεταμόσχευση είναι μία πρωτόγνωρη εμπειρία. Για την ακρίβεια, δεν είναι ζωή. Απλώς, υπάρχεις. Στην καρδιακή ανεπάρκεια υπάρχουν κακές και πολύ κακές ημέρες. Τις κακές ημέρες, δεν μπορούσα να περπατήσω ούτε πενήντα μέτρα, δεν μπορούσα να φάω, να πιω νερό, να κάνω μπάνιο και γενικότερα να αυτοεξυπηρετηθώ. Στις πολύ κακές ημέρες, όμως, είχα φριχτούς πόνους από το συκώτι μου το οποίο είχε μεγαλώσει λόγω της ανεπάρκειας. Προσευχόμουν με κάποιον τρόπο να τελειώσει αυτό το μαρτύριο. Το χειρότερο όμως που μου συνέβη τότε ήταν ότι σταμάτησα να ονειρεύομαι. Αυτό ομολογώ ότι ήταν λάθος γιατί καμία φορά η πραγματικότητα έρχεται μέσα από τα όνειρα και είναι ωραιότερη από όσο θα μπορούσες να φανταστείς.
Μόλις άνοιξα τα μάτια μου από τη μεταμόσχευση, η νέα μου καρδιά χτυπούσε πραγματικά δυνατά. Νομίζω ότι δεν είχα αισθανθεί πότε τόσο ζωντανή όσο εκείνη την ημέρα. Εδώ και οκτώ χρόνια ζω επιτέλους μία πιο φυσιολογική ζωή.
Το μήνυμα της δωρεάς οργάνων μπορεί να διαδοθεί μέσω της ευαισθητοποίησης της κοινωνίας παρέχοντας σωστή και ολοκληρωμένη πληροφόρηση. Είναι σημαντικό το κοινωνικό σύνολο να μπορέσει να κατανοήσει τη σημασία αυτής της ανιδιοτελούς πράξης συνειδητοποιώντας την προσφορά ζωής ακόμη και σε επτά ανθρώπους ταυτόχρονα. Οι προσωπικές ιστορίες και τα βιώματα όλων όσων λάβαμε αυτό το δώρο δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης της μεγαλοσύνης της δωρεάς οργάνων.
Ένα απλό ευχαριστώ θα υποβίβαζε σημαντικά αυτά που πραγματικά νιώθω για την οικογένεια του Θανάση. Αισθάνομαι βαθιά ευγνωμοσύνη και αληθινή αγάπη για τους ανθρώπους που χωρίς δεύτερη σκέψη πήραν την απόφαση να δωρίσουν τα όργανα του παιδιού τους. Μία απόφαση που χάρισε σε εμένα και σε άλλους έξι συνανθρώπους μας μία απόλυτα φυσιολογική ζωή χωρίς πόνους, χωρίς κόπωση και, πάνω από όλα, χωρίς φόβο».
Πηγή: https://www.athensvoice.gr/life/health/687312_i-katerina-tsantoy-zei-me-tin-kardia-kapoioy-alloy
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου